23 Νοε 2011
21 Νοε 2011
19 Νοε 2011
Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΣΤΑΚΟΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑΣ του Α.ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ
Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΣΤΑΚΟΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑΣ του Α.ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ: 
Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος ΠέρκιζαςΟ Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν την ώρα της μεγάλης εισβολής.«Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα «τσάρος της οικονομίας», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. «Το διεθνές σύστημα», επιμένει, «έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα. Εξάλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μία πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηνους και μεγαλοεισαγωγείς…».
ΣΙΜΟΝ ΒΕΙΛ (1909- 1943) Για την κατάργηση των κομμ...
ΣΙΜΟΝ ΒΕΙΛ (1909- 1943) Για την κατάργηση των κομμ...: H ρίζα της λέξης κόμμα βρίσκεται στην αγγλική παράδοση και δεν μεταφυτεύεται. Ενάμιση αιώνα πείρα το καταδείχνει. Υπάρχει στα αγγλοσαξονικά ...
Κoλυμβητές...στο Γαλλικό Ινστιτούτο! - Κινηματογραφικά νέα - Σινεμά - Ψυχαγωγία
http://www.pbs.org/independentlens/men-who-swim/
"Κoλυμβητές"...στο Γαλλικό Ινστιτούτο!
Δημοσίευση: 18 Νοεμβρίου 2011Tην ημέρα, εργάζονται ως μαέστροι, χασάπηδες και δάσκαλοι, ενώ τη νύχτα μεταμορφώνονται σε παθιασμένους κολυμβητές. Δείτε το "Men Who Swim", τηνΤετάρτη 30/11, στις 20.00, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών
Cinedoc...συνέχεια λοιπόν στο Γαλλικό Ινστιτούτο! Ποιος είπε ότι η μέση ηλικία, δεν έχει ενδιαφέρον; Η ιστορία μιας παρέας από μεσήλικες στη Στοκχόλμη, που βρίσκουν την ευτυχία συμμετέχοντας στην ομάδα συγχρονισμένης κολύμβησης ανδρών της Σουηδίας, αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο! Όλα ξεκίνησαν σαν ένα εβδομαδιαίο χόμπι, σταδιακά όμως η καθημερινή απόδραση εξελίχθηκε σε μια πιο σοβαρή δέσμευση. Το 2009, η ομάδα παίρνει μια μεγάλη απόφαση: να συμμετάσχει στο παγκόσμιο πρωτάθλημα συγχρονισμένης κολύμβησης ανδρών! Σαν να μην έφτανε η συμμετοχή τους στο πρωτάθλημα και η σκληρή δουλειά προετοιμασίας που απαιτεί, οι περισσότεροι από τους μισούς κλείνουν τα 40 την περίοδο πρωταθλήματος και περνάνε κρίση ηλικίας! Έτσι όλοι με τον τρόπο τους κάνουν τον απολογισμό της ζωής τους και θέτουν τους στόχους τους για το μέλλον. Μετά την προβολή θα κληρωθεί μια ετήσια συνδρομή Black membership στο Hiltonia Spa του Hilton Αθηνών που περιλαμβάνει: πρόσβαση στην εσωτερική και εξωτερική πισίνα, σάουνα, χαμάμ, γυμναστήριο, 1 δωρεάν γεύμα για 4 άτομα στο εστιατόριο Βυζαντινό, 1 δωρεάν μασάζ, ένα σετ σακίδιο καθώς και σημαντικότατες εκπτώσεις σε υπηρεσίες ή διαμονή στο Hilton!www.hiltonia.gr. Από τις 30/11 έως και τις 15/12 (Κυριακή- Πέμπτη μεσημέρι ή βράδυ) όλοι οι θεατές με εισιτήριο CineDoc έχουν 25% έκπτωση στο εστιατόριο Π Βox, (οδός Xάριτος, Ξενοδοχείο Periscope, Κολωνάκι, www.p-box.gr. Τιμή εισιτηρίου 6 ευρώ Προπώληση: Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Σταδίου 24)
Δεν είναι όλα "λογιστική"
Δεν είναι όλα "λογιστική": 
Paul Krugman
Τι είναι αυτό στον ουρανό; Είναι πουλί; Είναι αεροπλάνο; Oχι, είναι μια γαλοπούλα που πετά! Είναι η «υπέρ-επιτροπή»!
Ως την ερχόμενη Τετάρτη η αποκαλούμενη υπερ-επιτροπή, μια δικομματική ομάδα νομοθετών, υποτίθεται πως θα καταλήξει σε συμφωνία για τους τρόπους μείωσης των μελλοντικών ελλειμμάτων των ΗΠΑ. Αν αποκλείσουμε την πιθανότητα ενός κακοποιού θαύματος - θα εξηγήσω αργότερα τι εννοώ με το «κακοποιό» - αυτοί οι άνθρωποι θα αποτύχουν να τηρήσουν την προθεσμία.
Αν τα νέα σας εκπλήσσουν, ίσως δεν δίνετε την αναγκαία προσοχή στα γεγονότα. Αν πάλι νιώθετε άσχημα για την αποτυχία, μάλλον κάνετε λάθος: σε αυτή την περίπτωση η αποτυχία είναι καλό πράγμα.
Γιατί ήταν καταδικασμένη να αποτύχει η υπερεπιτροπή; Πρωτίστως διότι το χάσμα απόψεων ανάμεσα στα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα της Αμερικής είναι τόσο μεγάλο. Ρεπουμπλικανοί και Δημοκρατικοί δεν έχουν απλά διαφορετικές προτεραιότητες: ζουν σε εντελώς διαφορετικά διανοητικά και ηθικά σύμπαντα.
Στον κόσμο των Δημοκρατικών το πάνω είναι πάνω και το κάτω κάτω. Η αύξηση των φόρων αυξάνει τα έσοδα. Η περικοπή των δαπανών, εν μέσω λιμνάζουσας οικονομίας, αυξάνει την ανεργία.
Αλλά στον κόσμο των Ρεπουμπλικανών το κάτω είναι πάνω: ο τρόπος για να αυξήσεις τα έσοδα είναι να κόψεις τους φόρους που πληρώνουν οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι πλούσιοι, ενώ η περικοπή των κυβερνητικών δαπανών αποτελεί στρατηγική για την αύξηση της απασχόλησης.
Βρείτε μου έστω και έναν υψηλόβαθμο Ρεπουμπλικάνο που να παραδέχεται πως οι φοροαπαλλαγές του Μπους αύξησαν το έλλειμμα ή ότι οι μεγάλες περικοπές στις κυβερνητικές δαπάνες (με εξαίρεση τις στρατιωτικές) μπορεί να βλάψουν την οικονομική ανάκαμψη.
Οι Δημοκρατικοί βλέπουν τα προγράμματα κοινωνικής προστασίας, από το ασφαλιστικό Social Security ως τα κουπόνια σίτισης, ως μέσα εξυπηρέτησης ενός ηθικού προτάγματος: της παροχής βασικής ασφάλειας στους συμπολίτες μας και βοήθειας προς όσους βρίσκονται σε ανάγκη.
Οι Ρεπουμπλικανοί έχουν εντελώς άλλη άποψη. Μπορεί να την «κρύβουν» δημόσια - στις περυσινές εκλογές κατάφεραν να εμφανιστούν σαν… υπερασπιστές του συστήματος περίθαλψης Medicare -, αλλά κατ' ιδίαν αντιμετωπίζουν το κράτος πρόνοιας ως κάτι ανήθικο, ως ένα σύστημα που υποχρεώνει έντιμους πολίτες με το πιστόλι στον κρόταφο να παραδίδουν τα λεφτά τους σε άλλους ανθρώπους.
Οταν δημιούργησε το ασφαλιστικό σύστημα, γράφει ο Ρεπουμπλικανός κυβερνήτης του Τέξας Ρικ Πέρι στο βιβλίο του «Fed up!», ο πρόεδρος Ρούζβελτ «παραμέρισε βίαια κάθε σεβασμό για τις ιδρυτικές αρχές του έθνους»! Ποιος αμφιβάλει ότι ο Πέρι εκπροσωπεί με αυτά τα λόγια πολλούς στο κόμμα του;
Ετσι, στην υπερεπιτροπή βρέθηκαν δίπλα δίπλα νομοθέτες που διαφωνούν κάθετα τόσο στο πώς λειτουργεί ο κόσμος όσο και στο ποιος είναι ο κατάλληλος ρόλος για μια κυβέρνηση. Από πού και ως πού θα μπορούσε κάτι τέτοιο να λειτουργήσει;
Ισως η ιδέα ήταν ότι τα δύο μεγάλα αμερικανικά κόμματα θα αναγκαζόταν να συμβιβαστούν από φόβο για το πολιτικό κόστος που θα τα επιβάρυνε αν εμφανίζονταν αμετακίνητα. Αλλά αυτό θα συνέβαινε μόνον αν τα μέσα ενημέρωσης ήταν διατεθειμένα να προβάλουν ποιος ήταν ο πραγματικός αρνητής ενός συμβιβασμού - κάτι που δεν συμβαίνει.
Αν και όταν η υπερεπιτροπή αποτύχει, σχεδόν όλα τα ρεπορτάζ θα είναι του τύπου «αυτός-είπε-αυτό, εκείνη-είπε-εκείνο», αντιπαραθέτοντας τις αλληλοκατηγορίες Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων χωρίς όμως να εξηγούν ποτέ τί πραγματικά συνέβη. Το αποτέλεσμα είναι ότι το Ρεπουμπλικανικό κόμμα δεν πληρώνει κανένα τίμημα για την άρνησή του να υποχωρήσει έστω και ένα εκατοστό από τις θέσεις του.
Δεν πρέπει όμως, άραγε, κάποτε να εξισορροπήσουμε δαπάνες και έσοδα; Ασφαλώς και πρέπει. Αλλά η απόφαση για το πώς θα το κάνουμε δεν μπορεί να είναι μόνο λογιστική. Εχει να κάνει με τις θεμελιώδεις αξίες μας - και είναι μια απόφαση που πρέπει να ληφθεί από τους ψηφοφόρους και όχι από κάποια υπερεπιτροπή που υποτίθεται ότι γεφυρώνει το κομματικό χάσμα.
Κάποια στιγμή η μία ή η άλλη πλευρά θα πάρει το είδος της λαϊκής εντολής που απαιτείται για να επιλύσει τα μακροπρόθεσμα ζητήματα του προϋπολογισμού μας. Ως τότε οι προσπάθειες για την επίτευξη ενός Μεγάλου Συμβιβασμού είναι θεμελιωδώς καταστροφικές. Συμπέρασμα: αν η υπερεπιτροπή αποτύχει, αυτό θα είναι λόγος να το γιορτάσουμε.
ΤΟ ΒΗΜΑ/ The New York Times 
Paul Krugman
Τι είναι αυτό στον ουρανό; Είναι πουλί; Είναι αεροπλάνο; Oχι, είναι μια γαλοπούλα που πετά! Είναι η «υπέρ-επιτροπή»!
Ως την ερχόμενη Τετάρτη η αποκαλούμενη υπερ-επιτροπή, μια δικομματική ομάδα νομοθετών, υποτίθεται πως θα καταλήξει σε συμφωνία για τους τρόπους μείωσης των μελλοντικών ελλειμμάτων των ΗΠΑ. Αν αποκλείσουμε την πιθανότητα ενός κακοποιού θαύματος - θα εξηγήσω αργότερα τι εννοώ με το «κακοποιό» - αυτοί οι άνθρωποι θα αποτύχουν να τηρήσουν την προθεσμία.
Αν τα νέα σας εκπλήσσουν, ίσως δεν δίνετε την αναγκαία προσοχή στα γεγονότα. Αν πάλι νιώθετε άσχημα για την αποτυχία, μάλλον κάνετε λάθος: σε αυτή την περίπτωση η αποτυχία είναι καλό πράγμα.
Γιατί ήταν καταδικασμένη να αποτύχει η υπερεπιτροπή; Πρωτίστως διότι το χάσμα απόψεων ανάμεσα στα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα της Αμερικής είναι τόσο μεγάλο. Ρεπουμπλικανοί και Δημοκρατικοί δεν έχουν απλά διαφορετικές προτεραιότητες: ζουν σε εντελώς διαφορετικά διανοητικά και ηθικά σύμπαντα.
Στον κόσμο των Δημοκρατικών το πάνω είναι πάνω και το κάτω κάτω. Η αύξηση των φόρων αυξάνει τα έσοδα. Η περικοπή των δαπανών, εν μέσω λιμνάζουσας οικονομίας, αυξάνει την ανεργία.
Αλλά στον κόσμο των Ρεπουμπλικανών το κάτω είναι πάνω: ο τρόπος για να αυξήσεις τα έσοδα είναι να κόψεις τους φόρους που πληρώνουν οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι πλούσιοι, ενώ η περικοπή των κυβερνητικών δαπανών αποτελεί στρατηγική για την αύξηση της απασχόλησης.
Βρείτε μου έστω και έναν υψηλόβαθμο Ρεπουμπλικάνο που να παραδέχεται πως οι φοροαπαλλαγές του Μπους αύξησαν το έλλειμμα ή ότι οι μεγάλες περικοπές στις κυβερνητικές δαπάνες (με εξαίρεση τις στρατιωτικές) μπορεί να βλάψουν την οικονομική ανάκαμψη.
Οι Δημοκρατικοί βλέπουν τα προγράμματα κοινωνικής προστασίας, από το ασφαλιστικό Social Security ως τα κουπόνια σίτισης, ως μέσα εξυπηρέτησης ενός ηθικού προτάγματος: της παροχής βασικής ασφάλειας στους συμπολίτες μας και βοήθειας προς όσους βρίσκονται σε ανάγκη.
Οι Ρεπουμπλικανοί έχουν εντελώς άλλη άποψη. Μπορεί να την «κρύβουν» δημόσια - στις περυσινές εκλογές κατάφεραν να εμφανιστούν σαν… υπερασπιστές του συστήματος περίθαλψης Medicare -, αλλά κατ' ιδίαν αντιμετωπίζουν το κράτος πρόνοιας ως κάτι ανήθικο, ως ένα σύστημα που υποχρεώνει έντιμους πολίτες με το πιστόλι στον κρόταφο να παραδίδουν τα λεφτά τους σε άλλους ανθρώπους.
Οταν δημιούργησε το ασφαλιστικό σύστημα, γράφει ο Ρεπουμπλικανός κυβερνήτης του Τέξας Ρικ Πέρι στο βιβλίο του «Fed up!», ο πρόεδρος Ρούζβελτ «παραμέρισε βίαια κάθε σεβασμό για τις ιδρυτικές αρχές του έθνους»! Ποιος αμφιβάλει ότι ο Πέρι εκπροσωπεί με αυτά τα λόγια πολλούς στο κόμμα του;
Ετσι, στην υπερεπιτροπή βρέθηκαν δίπλα δίπλα νομοθέτες που διαφωνούν κάθετα τόσο στο πώς λειτουργεί ο κόσμος όσο και στο ποιος είναι ο κατάλληλος ρόλος για μια κυβέρνηση. Από πού και ως πού θα μπορούσε κάτι τέτοιο να λειτουργήσει;
Ισως η ιδέα ήταν ότι τα δύο μεγάλα αμερικανικά κόμματα θα αναγκαζόταν να συμβιβαστούν από φόβο για το πολιτικό κόστος που θα τα επιβάρυνε αν εμφανίζονταν αμετακίνητα. Αλλά αυτό θα συνέβαινε μόνον αν τα μέσα ενημέρωσης ήταν διατεθειμένα να προβάλουν ποιος ήταν ο πραγματικός αρνητής ενός συμβιβασμού - κάτι που δεν συμβαίνει.
Αν και όταν η υπερεπιτροπή αποτύχει, σχεδόν όλα τα ρεπορτάζ θα είναι του τύπου «αυτός-είπε-αυτό, εκείνη-είπε-εκείνο», αντιπαραθέτοντας τις αλληλοκατηγορίες Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων χωρίς όμως να εξηγούν ποτέ τί πραγματικά συνέβη. Το αποτέλεσμα είναι ότι το Ρεπουμπλικανικό κόμμα δεν πληρώνει κανένα τίμημα για την άρνησή του να υποχωρήσει έστω και ένα εκατοστό από τις θέσεις του.
Δεν πρέπει όμως, άραγε, κάποτε να εξισορροπήσουμε δαπάνες και έσοδα; Ασφαλώς και πρέπει. Αλλά η απόφαση για το πώς θα το κάνουμε δεν μπορεί να είναι μόνο λογιστική. Εχει να κάνει με τις θεμελιώδεις αξίες μας - και είναι μια απόφαση που πρέπει να ληφθεί από τους ψηφοφόρους και όχι από κάποια υπερεπιτροπή που υποτίθεται ότι γεφυρώνει το κομματικό χάσμα.
Κάποια στιγμή η μία ή η άλλη πλευρά θα πάρει το είδος της λαϊκής εντολής που απαιτείται για να επιλύσει τα μακροπρόθεσμα ζητήματα του προϋπολογισμού μας. Ως τότε οι προσπάθειες για την επίτευξη ενός Μεγάλου Συμβιβασμού είναι θεμελιωδώς καταστροφικές. Συμπέρασμα: αν η υπερεπιτροπή αποτύχει, αυτό θα είναι λόγος να το γιορτάσουμε.
ΤΟ ΒΗΜΑ/ The New York Times 17 Νοε 2011
in.gr - Φιλιά στο στόμα ανταλλάσσουν πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες σε διαφήμιση της Bennetton - Ειδήσεις - Κόσμος
in.gr - Φιλιά στο στόμα ανταλλάσσουν πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες σε διαφήμιση της Bennetton - Ειδήσεις - Κόσμος:
Φιλιά στο στόμα ανταλλάσσουν πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες σε διαφήμιση της Bennetton
Ρώμη, Ιταλία
Με τίτλο «Unhate» και μνήμες από τις παλαιότερες, προκλητικές της διαφημίσεις, η νέα καμπάνια Bennetton... φέρνει πιο κοντά γνωστές προσωπικότητες.
Η Άνγκελα Μέρκελ φιλά στο στόμα τον Νικολά Σαρκοζί, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου τον Μαχμούντ Αμπάς, ο Μπαράκ Ομπάμα τον Ούγκο Τσάβες (αλλά και τον Χου Τζιντάο) και ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣτ' τον Αιγύπτιο Ιμάμη Αχμέντ ελ-Ταγιέμπ.
Η τελευταία εικόνα αποσύρθηκε, μετά την έντονη αντίδραση του Βατικανού.
Η ψεύτικη φωτογραφία που δείχνει τον Πάπα να φιλά τον Σεΐχη Αχμέντ ελ-Ταγιέμπ του Ινστιτούτου αλ-Αζάρ «ανέβηκε» στην ιστοσελίδα της εταιρείας, αλλά αποσύρθηκε περίπου μία ώρα μετά τις διαμαρτυρίες του Βατικανού.
Σύμφωνα με την Bennetton, στόχος της διαφήμισης είναι να προωθήσει την ανεκτικότητα και την «παγκόσμια αγάπη».
To Πολυτεχνείο ζει, εμείς έχουμε πεθάνει. Του Βασίλη Βασιλικού
TROKTIKO: To Πολυτεχνείο ζει, εμείς έχουμε πεθάνει. Του Βασίλη Βασιλικού (VIDEO):
Ωστόσο ο Λαμπράκης ζει, ο Παναγούλης ζει, το Πολυτεχνείο ζει και εμείς έχουμε πεθάνει.
Γι’ αυτό η ανάγκη εφεύρεσης μιας νέας ουτοπίας είναι απαραίτητη. Κάθε τόπος και μνήμα. Κάθε ουτοπία και νήμα ζωής, συνέχειας. Αυτή η νέα ουτοπία θα προκύψει εκ των πραγμάτων μια που το ζώον άνθρωπος, το μόνο ζώο που φυλακίζει τον συνάνθρωπό του, δεν είναι ζώο, το έχει αποδείξει στην μακραίωνη ιστορία του, αυτοκτονικό. Πολλοί από μας σίγουρα δεν θα την προλάβουμε. Αλλά είναι νομοτελειακά σίγουρο ότι θα έρθει. Ας τη βοηθήσουμε λοιπόν να έρθει μια ώρα αρχίτερα.
17 Νοεμβρίου 2008
Βασίλης Βασιλικός
>>>>>>>>
>>>>>>>>
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
