Στα ματια ενα δελφινι συρετε μου
να ναι ταχυ, κι ελληνικο, και να ναι η ωρα εντεκα!
Να περνα και να σβηνει την πλακα τουβωμου
και ν αλλαζει το νοημα του μαρτυριου
Οι αφροι του λευκοι ν αναπηδουν επανω
τον Ιερακα και τον Ιερεα να πνιξουν!
Να περνα και να λυνει το σχημα του Σταυρου
και στα δεντρα το ξυλο να επιστρεφει
Ο βαθυς τριγμος να μου θυμιζει ακομη
οτι αυτος που ειμαι, υπαρχω!
Η ουρα του η πλατια να μου αυλακωνει
απο δρομο ανεχαραγο τη μνημη.........
και μετα
Εχει και η ψυχη τον δικο της κονιορτο που, εαν σηκωθει μεσα μας αερας, αλιμονο.Οι ορμες χτυπανε στα παραθυρα, τα τζαμια θρυμματιζονται.Λιγοι ξερουν οτι ο υπερθετικος στα αισθηματα σχηματιζεται με φως ,οχι με δυναμη. Κι οτι χρειαζεται χαδι εκει που βαζουν μαχαιρι. Οτι ενας κοιτωνας με τη μυστικη συνεννοηση των σωματων μας παραπεμπει στην αγιοτητα χωρις συγκαταβαση.
ευχαριστω Οδυσσεα
σορυ για την κακη αντιγραφη
χωρις τονους και πνευματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου